Η Ιερά Μονή του Αγίου Δημητρίου έχει ταυτιστεί με την ιστορία του τόπου μας καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του, ιδρύθηκε περί το 1700μ.Χ. και έκτοτε αποτελεί σημείο αναφοράς για την Πάλαιρο και την ευρύτερη περιοχή. Ολόκληρες γενιές Παλαιριωτών έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την Ιερά Μονή και την επισκέπτονται με λαχτάρα για να ανάψουν ένα κερί όποτε καταφθάνουν στον τόπο μας, αυτό συνέβαινε μέχρι και φέτος.Από τις 16 Αυγούστου 2021 η Ιερά Μονή παραμένει ΚΛΕΙΣΤΗ, όσοι προσπάθησαν να την επισκεφθούν ντόπιοι και παραθεριστές βρήκαν την είσοδο του μοναστηριού κλειδωμένη, χωρίς να έχει υπάρξει κάποια ανακοίνωση για τους λόγους που συντρέχουν ώστε να παρθεί μία τόσο σημαντική και πρωτοφανής απόφαση.
Σήμερα επισκέφθηκε την Πάλαιρο ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας κ Ακαρνανίας κκ.Κοσμάς, ο οποίος έγινε αποδέκτης έντονων παραπόνων από μερίδα κατοίκων της Παλαίρου, ευελπιστούμε να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου η Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Παλαίρου να είναι ανοιχτή και λειτουργική.
ΥΓ: Για εμάς τους Παλαιριώτες ο Άγιος Δημήτριος αποτελεί το δεύτερο σπίτι μας, εκεί βρίσκουμε την παρηγοριά και την ελπίδα, όπως δεν θέλουμε να είναι το σπίτι μας κλειστό, έτσι δεν θέλουμε και το Μοναστήρι μας να παραμείνει κλειστό, γι’αυτό το λόγο θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις έτσι ώστε το Μοναστήρι να λειτουργήσει όπως του αρμόζει.
Στάχτιαρης Δημήτριος
Πρώην πρόεδρος Παλαίρου
-Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
-Ούδε σε γάμο ρίχνονται ούδε σε χαροκόπι.
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.
Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο:
«Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων».
«Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν τούρκεψεν η Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει».
Δαυλί στο χέριν άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει:
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσωμε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε»
και τα φυσέκια ανάψανε, κι όλοι φωτιά γενήκαν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
-Ούδε σε γάμο ρίχνονται ούδε σε χαροκόπι.
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.
Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο:
«Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων».
«Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν τούρκεψεν η Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει».
Δαυλί στο χέριν άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει:
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσωμε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε»
και τα φυσέκια ανάψανε, κι όλοι φωτιά γενήκαν.